ELVEDA

Belki de son kez yazıyorum,
Hüzünlerimi Ankara'dan.
Bu gidişin dönüşü yok belki de.

Kimbilir gözyaşlarımın beslediği duygular,
Baharda çiçeklerle eşlik eder bana.

Kimbilir hüzünlerim ışık olur gökyüzünde,
Yolumu aydınlatan.

Bilmediğim sona koşarken yalnız,
Belki de gözel gözleriyle güneş eşlik eder,
Derinden, sessiz ve gururlu.

Kimbilir belki de sonu zannettiğim zaman,
Bir başlangıçtır yaşamda.

Kimbilir sevgiler, umut olur yüreğimde,
Kimsesiz yaşadıkça.